Pandemieblues #2

S’isch Advänt, mir gfallt die Zyt
D Stilli und s warme Liecht
Doch das Jahr ligt de Näbel schwer
Ich mach nöd, was i miecht

Ich trau mi nüme usem Huus
Und hoffe druf, dass d Zyt vergaht
Eläi dihäi – tagii, taguus

Duss isch Nacht, ghörsch döt im Schnee?
De Chnochemaa isch da
Machs Liecht nöd a, er chönt mi gsee
Er will mr d Hoffnig näh

Bin immer froh, wänns Morge wird
D Nacht isch bös und mis Bett isch chalt
Eläi dihäi, so wirsch schnäll alt

Drum bini gern im Internet
Deet isch no öppis los
Deet bini nöd eläi dihäi
Ich wäiss, das tönt kurios

Mängisch wirds im Netz aber luut
Wänns Striit git wänd all Rächt bicho
Dänn schalti um ufs Radio

Doch au da nur Diskussione
Vill höchi Politik
Kulturelli Produktione
Theater und Musik

Seged, momoll, no amüsant
Aber nöd würkli relevant
Suech rächti Arbet, Musikant

So sitz i da, eläi dihäi
Plaudere bitz mit mir
Scho wieder müed, s isch nonig Zwäi
Und sehne mich
Und sehne mich
Und sehne mich nach Dir